Sevgiyi sakın ihmal etme
Engin denize bakarken ve sevgi üzerine düşünürken aklıma Martı Jonathan geldi.
.Richard Bach’ın “Martı Jonathan Livingston” beni en çok etkileyen kitaplardan biridir. Farklı yolları seçen, sürüye ait hissetmeyen, özgürlük yolunda olan bir çok ruhu da etkilemiştir diye düşünüyorum. Unutmadığım bazı bölümleri var. Onlardan biri de Jonathan’ın Chiang ile yaptığı son konuşma.
Martı Jonathan, en yaşlı martılardan biri olan Chiang’in yanına gider. Öğrenebileceği nice sırrı öğrenir. Ölüme yakın olan Chiang öğreteceği her şeyi anlattıktan sonra son sözlerini söyler:
“Jonathan,” dedi, “sevgiyi sakın ihmal etme.”
Sanıyorum, yaşamın gerisine baktığımda benim de son düşüneceğim şey bu olurdu. Sevgi, en değerli hazine; iç ısıtan, hayal kurduran, iyi hissettiren ve bağ kurduran. Nedensiz, çıkarsız…
.Üzülerek fark ettiğim ise maalesef sevmenin artık bilinmediği. Sevgi bilinmediği için kıymeti de bilinmiyor.
.Yine de benim hep kendime hatırlattığım bir niyet vardır; bana haksızlık yapılsa da, sevgiye karşılık kötülük yapılsa da, sevmek can acıtsa da sevmekten vazgeçmemek…
Çünkü inancıma göre tüm o güzel çiçekler, dağların haşmeti, gökyüzünün ihtişamı; dünyanın bu kadar güzel olmasının sebebi yaratıcının sevgisidir. Doğanın her zerresine sevgi ilmek ilmek dokunmuş; sevgiyi ve sevildiğimizi hep hatırlayalım diye.
En çok da kendimizi sevmekten vazgeçmemeliyiz. ihmal ettiğimiz bazen kendimize karşı sevgi vermek oluyor. Kendimize yüklendiğimiz, yeterli bulmadığımız, kendimize zorbalık yaptığımız anları yakalamak önemli. Çünkü kendimize veya başkasına karşı bir zorbalık varsa orada zaten sevgi var olamaz.
Erich Fromm “Sevgi özgürlüğün çocuğudur. O ,asla zorbalığın çocuğu olamaz.” der Sevme Sanatı kitabında.
Her kendimize zorbalık yaptığımızda veya birinin bize zorbalık yaptığında orada sevginin ihmal edildiğini anlayabiliriz.
Sevme işi cesurların işidir; korkakların değil. Kırılma ihtimaline karşı sevebilmek, tek gerçek güç sanırım. Neyse ki her yerde; bir ağacın dinginliğinde, bir kedi köpeğin gözlerinde, bir çocuğun kahkahasında sevgiyi hatırlatan bir rehberlik var.
Efe Elmas
