“Merhaba, biz Islak Bacak..

“Hi, We are Wet Leg” Rhian Teasdale, Aralık ayında bir akşam, New York’un Aşağı Doğu Yakası’nın kenarındaki küçük bir kulüp olan Mercury Lounge’da biletleri tükenmiş kalabalığa, “Sanırım bunu biliyorsunuz, çünkü bilet aldınız,” dedi. Çoğunlukla ana vokali yapan ve ritim gitar çalan Teasdale, sağ omzunun üzerinden çoğunlukla arka vokal yapan ve bas gitar çalan Hester Chambers’a baktı. İkili, son şaşkınlık anlarını paylaşırken kıkırdadılar. Teasdale seyircilere “Bu çok tuhaf,” dedi. 

Geçen yıl İngiltere Isle of Wight’tan bir grup olan ve yakın pop tarihindeki bu kadar hızlı ve beklenmedik bir şekilde yükseliş Wet Leg  için gerçekten tuhaftı. Mayıs 2020’de tanınmış bir Londra menajerinin, herhangi bir müzik yayınlamamış olmalarına rağmen onlarla sözleşme imzalaması sonrası Cat Power ve Arctic Monkeys gibi alternatif rock yıldızlarına ev sahipliği yapan Domino Records’un onları çatısı altına alması çok çok tuhaftı. Özel bir SoundCloud’da yalnızca dört şarkılarını dinlemiş olmalarına rağmen 6 ay sonunda anlaşma imzaladılar 

İkilinin komik ve anında akılda kalan ilk şarkısı “Chaise Longue” Haziran 2021’de geldi ve garip şeyler oldu: Streaming kanalları onu önde gelen çalma listelerine ekledi, Elton John şarkıyı Apple Music radyo programında çaldı ve Dave Grohl bir söyleşisinde şöyle der: “o şarkıyı tekrar tekrar çaldığımız geceler var.” 

Chaise Longue”, “Louie Louie” veya “Because I Got High” gibi, bir defaya mahsus çığır açan, tekrarı olmayan bir duyguya sahip. İlk albümlerinde ise durum biraz daha farklı 29 yaşındaki Teasdale ve 28 yaşındaki Chambers, 20’li yaşlarının sonlarında orta sınıf bir kadın olmanın zorlukları hakkında daha akıllı, hareketli neo-new wave şarkıları sunuyor. Şarkı sözleri, uyanıklık, Instagram, flört uygulamaları, cinsel içerikli mesajlaşma ve gece geç saatlerde gezinme gibi modern referanslarla dolu.  İş sıkıcı, erkek arkadaşlar kararsız “Wet Dream”ve “Loving You” şarkılarında romantik film karakterleri gibi dalgalarını geçiyorlar. Sözler bazen bir sürüklenme hissinin üzerinde oyalansa da “neredeyse 28 yaşındayım, hala aptallık yüzümden akıyor” diyebiliyor.  

Başarı konusundaki karamsarlıkları anlaşılır düzeyde. Her şeyden önce, en kolay tekneyle ulaşılabilen ve yaklaşık 141.000 nüfuslu, küresel yeteneklerin fırlatma rampası olarak pek bilinmeyen Wight Adası’nda yaşıyorlar. Wet Leg’in menajeri Martin Hall, pastoral adanın kireçli beyaz kayalıkları ve Viktorya döneminden kalma kulübeleriyle ayırt edildiğini ve orada olmanın “zamanda geriye gitmek gibi” olduğunu söylerken ekliyor ; “çok İngiliz.”  

Isle of Wight College’da müzik öğrencisi olarak tanışmış olan Teasdale ve Chambers, yıllardır çok az ilgi gören solo performanslar sergilemişlerdi. Teasdale, 2016’dan 2018’e kadar Rhain adıyla kayıt yapar ve Björk veya Perfume Genius’u akla getiren çarpık, hayali şarkılar söylemiş. Chambers, Nick Drake gibi talihsiz aşıklar hakkında, ancak çok sayıda su görüntüsü içeren yumuşak odaklı şarkılarda uzmanlaşmıştı.  

Bir konserde Teasdale neredeyse erimeye başladı. Tek başına bir konser için dört saat araba kullanmıştı ve çaldığı festival çadırındaki herkes yemek yiyordu. İki şarkının ardından “Histerik bir şekilde ağlamaya başladım” diyor. “Beş yıldır müzik çalıyordum fakat kimsenin umurunda değildim.” Chambers’tan kendisini sahnede desteklemesini istemeye karar verir, böylece kendisini daha az yalnız hissedecekti. 

Benzer şekilde Chambers, gösterilerinden önce ağlıyor ve panik atak geçiriyordu. Pes etmek üzereydi, ailesinin kuyumculuk işinde çıraklık yapmaya başlamıştı. “Tamam, belki de müzik yapmak benim yıldızlarımda değilmiş gibi hissettim”. ” 

Teasdale ve Chambers benzer hikayeleri olduğunu keşfettiklerinde, eğlenceli hissettiren yeni bir grup kurmaya karar verdiler. Eğer şanslılarsa belki bir veya iki yerel festivalde çalmaktan başka hedefleri yoktu. Teasdale, Wet Leg adını seçtiklerini çünkü bunun “çok aptalca bir isim” olduğunu ve kendilerini ciddiye almamaları gerektiğini hatırlıyor. 

Teasdale, “İşte bu yüzden çok tuhaf,” diye ekledi, “çünkü başka birini mutlu etmeyi bırakıp çalmanın ve takılmanın keyfi için bir grup yaptığımız an, işte o zaman…” Ses alçaldı, ama mesele açıktı. . 

Wet Leg’i açılış grubu olarak seçen İskoç grup Chvrches’ten Lauren Mayberry bir e-postada, “Başlangıçtan itibaren kulağa benzersiz, bireysel ve tanımlanabilir gelen bir grup bulmak nadirdir,” diye yazdı. “Lirik olarak alaycı olabilirler ama müzikleri çok dürüst ve neşeli hissettiriyor. Ayrıca kadınların müziklerinde mizah anlayışına sahip olmalarına izin verilmesinin nadir olduğunu düşünüyorum, bu da onlar hakkında sevilecek başka bir şey.” 

Wet Leg’in “Chaise Longue” için hazırladığı video da Teasdale’in duygusuz tavrı ve onları 1890’ların kadınları gibi gösteren kıyafetleri (hasır güneş şapkaları, yere kadar uzanan beyaz fraklar) sayesinde fenomeni körüklemeye yardımcı oldu. O zamandan beri “wet Dream”ve “Oh no” için kendi yönetmenliğini yaptıkları videolar yaptılar. Hall, “İçgüdülerine güveniyorum,” dedi. “Şimdiye kadar doğru anladılar.” 

Daha yaşlı dinleyiciler, Delta 5, Elastica veya Art Brut gibi önceki nesil grupların yankılarını duyabilir. Ancak Teasdale ve Chambers bu grupların hiçbirine aşina değil. En yakın yurttaşları, yeni dalganın popülaritesi zirveye ulaştıktan sonra doğmuş olmalarına rağmen, tüketim kültürünün harabelerini kireçlerken müziğin esnek bas hatlarını, kararlı davullarını ve titreyen gitarlarını taklit eden genç İngiliz grupları olan Dry Cleaner, Yard Act ve Sports Team’dir.  

Teasdale ve Chambers arasındaki dostluk, neredeyse Butch Cassidy ve Sundance Kid düzeyinde bir anlaşma gibi geliyor. Birbirlerini tarif etmelerini istediğimde ortaya çıkıyor. 

Chambers: “Rhian komik ve ruhani. Kulağa hoş gelmiyor ama üniversitede tanıştığımızda gerçekten çılgınca bir şey yapacağını biliyordum. Sen sadece bir yıldızsın. Ve sen güzelsin. 

Teasdale: “Kızarıyorum. Hester nazik ve cömerttir. Çok sessizsin ve şimdiye kadar gördüğüm en küçük el yazısına sahipsin.” 

Chambers: “Teşekkürler. Bu çok şey ifade ediyor.” 

Teasdale: “Olmadığını düşünsen de çok güçlüsün. Şimdi çok duygulanıyorum.” 

Bunalmış hissetmek ve korkunun üstesinden gelmekle ilgili konuşmalarının altında, kendilerini nasıl sunacaklarına dair bir kararlılık da var. Teasdale, “İnternetin çoğu, size yetersiz olduğunuzu veya yeterli olmadığınız hissini veren resimlerle dolu” dedi. “İnsanları, özellikle genç kızları kendileri hakkında aşağılanmış gibi hissettiren bir grupta olmak istemiyorum.” 

Ada geçmişlerine sadık kalarak, ikisi şimdiye kadarki yolculuğu özetleyen bir denizcilik benzetmesi yaptı. Chambers, “Dalgada sörf yapan iki küçük fok gibiyiz,” dedi. Teasdale, “Sörf yapan iki fok yavrusu,” diye yanıt verir ve iki arkadaş gülerler. 

Emin Yeğinboy