Karadelik Bombası
Bilim insanları teorik olarak uzun süredir varlığı bilinen ancak şimdiye dek hiç gerçekleştirilmemiş bir konsepti hayata geçirdiklerini duyurdu: Karadelik bombası.
Endişeye gerek yok; bu “bomba” ne gerçek bir karadelik içeriyor ne de Dünya için bir tehlike içeriyor.
Araştırmacılar, bu deneyi yalnızca karadeliklerin enerji davranışlarını anlamak amacıyla gerçekleştirdiklerini vurguluyor.
Karadelikler genellikle her şeyi içine çeken, kaçışı imkansız kozmik tuzaklar olarak bilinir. Olay ufkunun hemen dışındaki “ergosfer” adı verilen bölgede işler daha farklı ilerliyor. 1969 yılında ünlü Nobel ödüllü fizikçi Roger Penrose, dönen bir karadeliğin bu bölgesinde, parçacıkların enerjisinin artırılabileceğini öne sürmüştü. Kısacası, bir karadeliğin dönüş enerjisi, doğru şartlarda bir tür kozmik jeneratöre dönüşebilirdi. Bu fikir, karadeliklerin tamamen “enerji yutan” değil, belirli koşullarda enerji veren yapılar olabileceğini ortaya koymuştu.
Öte yandan 1971’de Sovyet fizikçi Yakov Zel’dovich, Penrose’un fikrini daha da ileri götürerek karadelik olmadan da aynı prensibin gözlemlenebileceğini savunmuştu. Hatta Zel’dovich’e göre, bir karadeliğin etrafında dönen bir “aynalar” sistemi dahil edilirse düşük frekanslı elektromanyetik dalgalar kara deliğe tekrar tekrar yeniden yönlendirilip güçlendirilebilir; bu da bir tür pozitif geri besleme etkisiyle enerjiyi büyütebilirdi.
Sonrasında takip eden yıllarda William Press ve Kip Thorne ise bu fikirler temelinde “karadelik bombası” fenomenini önermişti.
Bu fikir, karadeliğe yaklaşan bir dalganın, karadeliğin dönüş enerjisinden faydalanarak daha güçlü biçimde geri yansıyacağı olgusuna dayanıyor. Eğer bu dalga, karadeliğin çevresine kuramsal olarak yerleştirilen yansıtıcı bir “ayna” ile tekrar tekrar karadeliğe yönlendirilirse, her dönüşte enerji kazanır ve sonunda denetimsiz bir enerji birikimiyle patlamaya benzer bir duruma yol açabilir. karadelik bombası tanımlaması da buradan geliyor. Zira burada bir süpernova dengi bir enerjiden bahsediliyor.
Garip olsa da, fikir genel görelilikle mükemmel bir şekilde uyuşuyor. Emilen parçanın negatif enerjisi aslında kara deliğin kütlesini ve dönüşünü azaltıyor ve kaçan parçanın fizik yasalarını ihlal etmeden enerji kazanmasına izin veriyor.
