Anneler “Sensörlü Şeker Ölçüm Cihazı ” desteği istiyor
İzmir’de yaşayan diyabetli çocukların aileleri, çocuklarının yaşamlarını kolaylaştıracak teknolojik destekler için yetkililere çağrıda bulundu. Tip 1 diyabetli çocukların anneleri, günde 8 kez kan şekerini ölçmek ve insülin iğnesi yapmak zorunda kalırken, aynı zamanda bu işlemler için harcadıkları maddi kaynaklarla da mücadele ediyorlar.
Selma Laçinkaya, 7 yaşındaki kızı Beren Ada’nın Tip 1 diyabetle 6 yıldır süren mücadelesinde yaşadığı zorlukları ve çözüm arayışlarını şu sözlerle dile getirdi:Bizim için çok önemli olan bu destek Meclis’te reddedildi
Bir diğer diyabetli anne Hülya Ceylan ise ise, diyabetli çocuklar için ücretsiz sensörlü ölçüm cihazları desteği teklifinin Meclis’te reddedildiğini söyleyerek ““Evimizde tek çalışan kişi eşim. Bu nedenle bu yüksek maliyetler bizim için çok zorlayıcı oluyor. Sensörlerin devlet tarafından karşılanması büyük bir kolaylık olurdu” dedi.
Çocuklarının diyabeti nedeniyle sürekli hastaneye gitmek ve ilaç temin etmek zorunda olduklarını vurgulayan anne, devletin ve belediyenin bu konuda daha fazla adım atması gerektiğini söyledi. Diyabetli çocukların beslenmesinin de oldukça maliyetli olduğunu söyleyen Ceylan, her gün yükselen strip ve iğne fiyatlarına da yetişemediklerini belirtti. Son zamanda insülin iğne ucu bulmanın da zor olduğunu söyleyen anne, “aynı iğneyi defalarca kullanmak zorunda kalıyoruz” dedi.
Çocuklarımızın yaşam kalitesi çok düştü
Çocukların yemek saatlerinde insülin iğnesini yapmalarının ve kan şekerlerini ölçmelerinin zor bir süreç olduğuna değinen anneler “Gerek okulda, gerekse oyun oynarken çocuklarımızı sürekli sosyal ortamlarından çıkarıp şekerlerini ölçmek zorunda kalıyoruz. Çocuklarımız da artık bu durumdan bıktı. Tepki gösteriyorlar. Parmaklarını deldirmek istemiyorlar. Bu cihaz onları sosyal çevreden koparmama adına da çok faydalı olacak. İsteklerimiz çok makul istekler. Bizim gibi 40 bin diyabetli annesi var. Bu sese kulak verin” ifadelerini kullandılar.
“Arkadaşlarım okulda yerken ben bakmak zorunda kalıyorum”
Yaşadığı zorlukları kendi ağzından ifade etmek isteyen 7 yaşındaki Beren Ada ise “Arkadaşlarım okulda her istediğini yiyebiliyor. Bazen öğretmenimiz de sınıfta bir şeyler dağıtıyor ama canım çekmesine rağmen ben yiyemiyorum. O yüzden de bazen kaçamak yapıyorum ve o yüzden şekerim çok yükseliyor” dedi.
Sensörlü Şeker Ölçüm Cihazı desteği için Dr. Cemil Tugay’a da çağrı
Aileler, İzmir Büyükşehir Belediyesi’nin diyabetli çocuklara sensör desteği sunduğunu ancak bu desteğin daha geniş kitlelere yayılması gerektiğini ifade ediyor. İzmir Büyükşehir Belediyesi’nin desteğinin cihaz desteği için katı kriterler uyguladığını söyleyen Hülya Ceylan, “Bugün ülkemizin büyük kısmı yoksulluk sınırının çok altında yaşıyor. Ailede bir çalışanın olması, cihaz desteğini reddetmek için yeterli bir sebep olmamalı. Bugün ailede bir çalışanın olması en temel ihtiyaçları karşılamaya bile yetmiyor. Çocuklarımız diyabet hastası olduğu için biz zaten çalışamıyoruz. Cemil Başkanımızdan sesimizi duymasını istiyoruz” dedi
